Het Oude Testament

Het Oude Testament bestaat uit 39 boeken en vormt het grootste deel van de Bijbel. Deze boeken zijn ook heilig voor de Joden. Het woord ’testament’ staat voor een plechtige overeenkomst; in dit geval tussen God en het volk Israël. De boeken verhalen dan ook vooral over de weg die God met dit voor Hem bijzondere volk gaat.

Het Oude Testament bestond dus al vóórdat de gebeurtenissen in het Nieuwe Testament begonnen. Teksten uit het Oude Testament worden vaak aangehaald door mensen die in de tijd van het Nieuwe Testament leefden. Ook blijkt dat in het Oude Testament al voorspellingen werden gedaan die in het Nieuwe Testament zijn uitgekomen door de komst van Jezus. De boeken van het Oude Testament zijn te verdelen over vier categorieën:

• de boeken van Mozes
• de historische boeken
• de poëtische boeken
• de profetische boeken

De boeken van Mozes
De eerste vijf boeken worden vaak als geheel genoemd, omdat ze waarschijnlijk (in aanzet) door Mozes geschreven zijn aan het begin van de geschiedenis van het volk Israël. Zij vormen de basis van het Joodse geloof. In het eerste boek, het boek Genesis, staat in vogelvlucht beschreven hoe God de aarde schiep, hoe het de eerste bewoners verging en hoe God er voor koos om een speciaal verbond aan te gaan met één volk: de nakomelingen van Abraham, ook wel Israëlieten genoemd. Enkele boeken gaan er specifiek op in hoe God wilde dat de Israëlieten zich als speciaal volk van God moesten gedragen. Er staan wetten in, voorschriften voor het dagelijks leven en ook welke feesten er gevierd moesten worden. Deze boeken verhalen over gebeurtenissen tot ca. 1230 v. Chr.

De historische boeken
Het volk Israël ontstond uit de kindskinderen van Abraham. Zij woonden eerst enkele honderden jaren in Egypte, en trokken toen naar Palestina waar zij zich vestigden. De historische boeken vertellen hoe het de Israëlieten verging in de circa eerste 800 jaar dat zij in Palestina woonden. Het gaat over koningen, oorlogen, rampen, profeten en verhalen van gewone mensen. Sommige boeken gaan over dezelfde periode, maar beschrijven de gebeurtenissen net vanuit een ander oogpunt. De laatste historische boeken vertellen hoe een groep Israelieten na een ballingschap in Babel hun leven weer oppakt in Jeruzalem. Deze gebeurtenis vond ongeveer 400 jaar voor Christus plaats. En daarmee houdt de beschrijving van historische gebeurtenissen in het Oude Testament op. In het Nieuwe Testament wordt de draad weer opgepakt bij het jaar 0. Wat er in de tussenliggende 400 jaar gebeurde met het Joodse volk, lezen we niet in de Bijbel.

De poëtische boeken
De poëtische boeken zijn boeken die gaan over menselijk gedrag en het leven van iedere dag. Daarbij speelt God de belangrijkste rol. De kern van deze boeken is de overtuiging dat God het leven zo heeft geregeld dat we wijsheid zullen vinden als wij Hem eren en zijn wetten naleven.

De profetische boeken
Het laatste gedeelte van het Oude Testament bestaat uit 17 profetische boeken, waarvan er zestien de naam dragen van de profeet die in dat boek spreekt. Als sinds vroege tijden waren er profeten in Israël. Bekende profeten zijn Mozes en Elia. Vanaf ongeveer 800 tot 500 voor Christus werd de boodschap van een aantal profeten opgeschreven in boeken.
De profeten waren boodschappers van God. Zij getuigden ervan dat zij door God waren geroepen en dat Hij hen zelf liet weten wat zij moesten zeggen tegen de Israëlieten. De kerntaak van de profeten was om het volk op te roepen om God te dienen. Maar sommige profeten deden ook voorspellingen, speciaal met betrekking tot de komst van Iemand die God naar de aarde zou zenden om hier vrede en gerechtigheid te brengen.

……………

Je kunt de bijbelboeken van het Oude Testament online lezen in de (eenvoudige) bijbelvertaling ‘Het Boek’. De nummering geeft de volgorde in de Bijbel aan: